You know my EZHAVA Brothers - the cruel veluthampi dalava ordered to kill our 200 ezhava brothers in Vaikkom-because they used to start walking in the Vaikkom temple road- the place which our BROTHERS buried has being known as dalava-kulam-our 200 EZHAVA warriors are buried in there-a place near to vaikom temple.
Some of his foolish activities and how he used to destroy our social belongings has explained in the below pages and every EZHAVA should read and share this information with our brothers. veluthampi is not a great leader or freedom fighter. he is really a fool and used to work for his own selfish proud and the British Resident Major Macaulay who killed that fool is EZHAVAS hero...
About two hundred Ezhava young men, in and around Vaikom decided to enter the temple and worship. A date was fixed. Those who were in charge of the temple carried the news to the king and the authorities and the king promised to take necessary action. On the day of the proposed temple entry one messenger from the king came to Vaikom, and met the temple authorities. They wondered how this single man would stop 200 able-bodied young men. The young men organized themselves in to a procession from Iruvelikkunnu on Kottayam Road . Their plan was to enter the temple from the eastern road. As they were nearing the temple the King's messenger along with a large number of armed personnels started attacking the unarmed civilians. TheA dead bodies were collected and buried in the pond at the northeastern side of the temple. It seemsDalawa i had ordered the massacre; hence the pond came to be known as Dalawa Kulam. The pond is no longer there. It is filled in and the present private bus stand is constructed there.(Source:wikipedia)
Some of his foolish activities and how he used to destroy our social belongings has explained in the below pages and every EZHAVA should read and share this information with our brothers. veluthampi is not a great leader or freedom fighter. he is really a fool and used to work for his own selfish proud and the British Resident Major Macaulay who killed that fool is EZHAVAS hero...
About two hundred Ezhava young men, in and around Vaikom decided to enter the temple and worship. A date was fixed. Those who were in charge of the temple carried the news to the king and the authorities and the king promised to take necessary action. On the day of the proposed temple entry one messenger from the king came to Vaikom, and met the temple authorities. They wondered how this single man would stop 200 able-bodied young men. The young men organized themselves in to a procession from Iruvelikkunnu on Kottayam Road . Their plan was to enter the temple from the eastern road. As they were nearing the temple the King's messenger along with a large number of armed personnels started attacking the unarmed civilians. TheA dead bodies were collected and buried in the pond at the northeastern side of the temple. It seemsDalawa i had ordered the massacre; hence the pond came to be known as Dalawa Kulam. The pond is no longer there. It is filled in and the present private bus stand is constructed there.(Source:wikipedia)
വൈക്കത്തെ ദളവാക്കുളം കൂട്ടക്കൊല
200 വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുന്‍പ്‌ വൈക്കം മഹാദേവര്‍ ക്ഷേത്രത്തിനു തൊട്ടുകിഴക്കുവശത്ത്‌ ഒരു കുളമുണ്ടായിരുന്നു.
ഇന്ന് അവിടെ ദളവാക്കുളം ബസ്സ്റ്റന്‍ഡ്‌ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു.
ബുദ്ധവിഹാരമായിരുന്ന വൈക്കം ക്ഷേത്രം തിരിച്ചുപിടിക്കാന്‍ ഒരുംബെട്ട ചാവേറുകളായ നൂറുകണക്കിനു ഈഴവരെ അക്കാലത്തെ(1806ല്‍) തിരുവിതാംകൂറിലെ ദളവയായിരുന്ന വേലുത്തബി ഈ കുളത്തിലിട്ടു കുഴിച്ചുമൂടി.
ആ മൂടപ്പെട്ട കുളമാണ്‌ ദളവാക്കുളമായി അറിയപ്പെട്ടത്‌.
ഒരു കുളം മൂടാന്മാത്രം ശവങ്ങള്‍ കാരണമാകണമെങ്കില്‍ എത്രമാത്രം നിരായുധരായ മനുഷ്യരെ അന്നു രക്തസാക്ഷികളക്കിക്കാണും. ഏതാനും പേരെയാണെങ്കില്‍ പുറത്തെവിടെയെങ്കിലും കുഴിച്ചുമൂടുമായിരുന്നു. വംശീയമായ കൂട്ടക്കൊലതന്നെ നടത്തിയ വേലുത്തംബിയുടെ നായര് കിംങ്കരന്മാര്‍ അക്കാലത്ത്‌ വൈക്കം ക്ഷേത്രത്തിനു വടക്കുവശത്തുള്ള നിരവധി ഈഴവരുടെ ചെവി അരിഞ്ഞെടുക്കുകയെന്ന ഹീന കര്‍മ്മങ്ങളും ചെയ്തിരുന്നു.
ദളവാക്കുളം സംഭവത്തിന്റെ ചരിത്രം ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന ഒരു നാടന്‍പാട്ട്‌ വൈക്കത്തും സമീപ പ്രദേശങ്ങളിലും പ്രചരിച്ചിരുന്നു.
"കരിവര മുഖനാം കരിപ്പണിക്കര്‍
ഗുരുവരനമലന്‍ കുന്നേല്‍ചേന്നി
കൂകിവിളിക്കും ഒട്ടായി
പുലിപോലെ പായുന്ന മാലുത്തണ്ടാന്‍......"(പൂര്‍ണരൂപം ലഭ്യമല്ല.)
അതിന്റെ പൂര്‍ണരൂപം ടികെ. മാധവന്റെ പത്രാധിപത്യത്തില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്ന ദേശാഭിമാനി പത്രത്തിന്റെ 1924ലെ ഏതോ ഒരു ലക്കത്തില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നു.(തെളിവുകള്‍ കിട്ടുന്നവര്‍ അതു ദയവായി പ്രസിദ്ധീകരിക്കുക)
വൈക്കത്ത്‌ അന്ന് ദളവയുടെ വലം കയ്യായിരുന്ന വൈക്കം പത്മനാഭപിള്ളയുടെ നേത്രുത്വത്തില്‍ നടത്തിയ കൂട്ടക്കൊലയില്‍ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാനായി കൈപ്പുഴ,നീണ്ടൂര്‍,കുറുവിലങ്ങാട്‌,കോഴ എന്നീ സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക്‌ ഈഴവര്‍ ഓടി രക്ഷപ്പെടുകയുണ്ടായി.(വിവേകോദയം മാസിക-1975 മെയ്‌ ജൂണ്‍ ലക്കം)ഇങ്ങനെ ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടവരാണ്‌ ഇന്ന് ആ പ്രദേശങ്ങളിലെ കുറുചേകോന്മാര്‍ എന്ന പേരില്‍ അറിയപ്പെടുന്നത്‌.
ഇതുപോലുള്ള അറിവുകള്‍ ഉള്ളവര്‍ അതു ദയവായി ബ്ലൊഗില്‍ ഇടുകയോ എന്റെ ഈമെയില്‍ വിലാസത്തില്‍ അയക്കുകയോ ചെയ്യണമെന്ന് അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.
(ആധാരം- ശ്രീ.എന്‍.കെ.ജോസിന്റെ "ദളവാക്കുളവും വൈക്കത്തെ ക്രൈസ്തവരും" എന്ന പുസ്തകം)
ഇന്ന് അവിടെ ദളവാക്കുളം ബസ്സ്റ്റന്‍ഡ്‌ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു.
ബുദ്ധവിഹാരമായിരുന്ന വൈക്കം ക്ഷേത്രം തിരിച്ചുപിടിക്കാന്‍ ഒരുംബെട്ട ചാവേറുകളായ നൂറുകണക്കിനു ഈഴവരെ അക്കാലത്തെ(1806ല്‍) തിരുവിതാംകൂറിലെ ദളവയായിരുന്ന വേലുത്തബി ഈ കുളത്തിലിട്ടു കുഴിച്ചുമൂടി.
ആ മൂടപ്പെട്ട കുളമാണ്‌ ദളവാക്കുളമായി അറിയപ്പെട്ടത്‌.
ഒരു കുളം മൂടാന്മാത്രം ശവങ്ങള്‍ കാരണമാകണമെങ്കില്‍ എത്രമാത്രം നിരായുധരായ മനുഷ്യരെ അന്നു രക്തസാക്ഷികളക്കിക്കാണും. ഏതാനും പേരെയാണെങ്കില്‍ പുറത്തെവിടെയെങ്കിലും കുഴിച്ചുമൂടുമായിരുന്നു. വംശീയമായ കൂട്ടക്കൊലതന്നെ നടത്തിയ വേലുത്തംബിയുടെ നായര് കിംങ്കരന്മാര്‍ അക്കാലത്ത്‌ വൈക്കം ക്ഷേത്രത്തിനു വടക്കുവശത്തുള്ള നിരവധി ഈഴവരുടെ ചെവി അരിഞ്ഞെടുക്കുകയെന്ന ഹീന കര്‍മ്മങ്ങളും ചെയ്തിരുന്നു.
ദളവാക്കുളം സംഭവത്തിന്റെ ചരിത്രം ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന ഒരു നാടന്‍പാട്ട്‌ വൈക്കത്തും സമീപ പ്രദേശങ്ങളിലും പ്രചരിച്ചിരുന്നു.
"കരിവര മുഖനാം കരിപ്പണിക്കര്‍
ഗുരുവരനമലന്‍ കുന്നേല്‍ചേന്നി
കൂകിവിളിക്കും ഒട്ടായി
പുലിപോലെ പായുന്ന മാലുത്തണ്ടാന്‍......"(പൂര്‍ണരൂപം ലഭ്യമല്ല.)
അതിന്റെ പൂര്‍ണരൂപം ടികെ. മാധവന്റെ പത്രാധിപത്യത്തില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്ന ദേശാഭിമാനി പത്രത്തിന്റെ 1924ലെ ഏതോ ഒരു ലക്കത്തില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നു.(തെളിവുകള്‍ കിട്ടുന്നവര്‍ അതു ദയവായി പ്രസിദ്ധീകരിക്കുക)
വൈക്കത്ത്‌ അന്ന് ദളവയുടെ വലം കയ്യായിരുന്ന വൈക്കം പത്മനാഭപിള്ളയുടെ നേത്രുത്വത്തില്‍ നടത്തിയ കൂട്ടക്കൊലയില്‍ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാനായി കൈപ്പുഴ,നീണ്ടൂര്‍,കുറുവിലങ്ങാട്‌,കോഴ എന്നീ സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക്‌ ഈഴവര്‍ ഓടി രക്ഷപ്പെടുകയുണ്ടായി.(വിവേകോദയം മാസിക-1975 മെയ്‌ ജൂണ്‍ ലക്കം)ഇങ്ങനെ ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടവരാണ്‌ ഇന്ന് ആ പ്രദേശങ്ങളിലെ കുറുചേകോന്മാര്‍ എന്ന പേരില്‍ അറിയപ്പെടുന്നത്‌.
ഇതുപോലുള്ള അറിവുകള്‍ ഉള്ളവര്‍ അതു ദയവായി ബ്ലൊഗില്‍ ഇടുകയോ എന്റെ ഈമെയില്‍ വിലാസത്തില്‍ അയക്കുകയോ ചെയ്യണമെന്ന് അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.
(ആധാരം- ശ്രീ.എന്‍.കെ.ജോസിന്റെ "ദളവാക്കുളവും വൈക്കത്തെ ക്രൈസ്തവരും" എന്ന പുസ്തകം)
Dalavakulam incident centers on the complete lack of historicity and the identifiable political motives behind the story's promotion. N.K. Jose, writing under the pen name "Dalitbandhu," is presented not as a historian but as a "local folk historian" engaged in aggressive polemic writing. His work, such as Dalavakulavum Vaikothe Krishthavarum, is criticized for its highly charged language that paints a bloody picture of caste rivalry and casts Veluthampi Dhalava as the primary villain. The central flaw in Jose's popularization of the event is his methodological failure, despite his aggressive stance, he, like K.R. Narayanan before him, failed to recover the foundational 1924 Desabhimani article or provide any other contemporary evidence to ascertain the historicity of the events. His work is thus framed as a key part of the memory-making process, creating an "imagined reality" that serves as an ideological tool, rather than as a work of academic history.
ReplyDeleteDalavakulam massacre incident itself hinges on its status as a "cultural production" rather than a historical fact. The profound and inexplicable silence from every contemporary source that should have recorded such a "massive killing" is the most compelling argument against its authenticity. Major social reformers of the 19th century, such as Chattambi Swamikal and Narayana Guru, who were actively critiquing the caste system in Travancore, never once mentioned this "haunting" event in their discourses. Furthermore, highly active Christian missionary societies (like the C.M.S. and L.M.S.), who were prolific record-keepers and documented the Channar revolt just a decade later, have no records of this massacre, nor do any British official records. This total absence of evidence, combined with the anomaly that Vaikom became the epicenter of a new mass struggle (the Satyagraha) rather than being treated as a silenced site of trauma, strongly suggests the memory was revived, or perhaps created, in the 20th century. Its emergence around the 1924 Vaikom Satyagraha indicates it was likely intended as an emotionally charged narrative to ideologically enrich the anti-caste movement and forge a shared identity of martyrdom for the Ezhava community.