Amjith Thazhayappadath ശ്രീനാരായണ ദർശനവും പരമ്പരാഗത ഹിന്ദു ചിന്തയും തമ്മിലുള്ള പ്രത്യക്ഷവ്യത്യാസങ്ങൾ മേൽപറഞ്ഞവയിൽ നിന്നും ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നത് :
1 . ഹിംസയോടുള്ള കാഴ്ചപ്പാട് - അവതാരകഥകൾ എല്ലാം തന്നെ പരോക്ഷമായി നല്കുന്ന സന്ദേശം , അധർമിയെ കൊന്നു കൊണ്ടാണ് ധർമത്തിന് രക്ഷ ചെയ്യേണ്ടത് എന്നാണു . മഴുവുള്ളതും ഇല്ലാത്തതുമായ രാമനായാലും , കൃഷ്ണനായാലും ധർമസംസ്ഥാപനം ചെയ്യുന്നത് കൊലപാതകങ്ങളുടെ എണ്ണമറ്റ ശ്രേണിയിലൂടെയാണ്. അതേ സമയം , ഒരു പീഡ എറുംപിനും വരുത്തരുതെന്നുള്ള അനുകമ്പയാണ് ശ്രീനാരായണൻ അനുശാസിക്കുന്നത് . കൊലപാതകം വിദൂരമായ ഒരു ഉപാധിയായി പോലും കടന്നു വരുന്നില്ല . ക്രൂരനും ഭീകരനുമായ അംഗുലീമാലനെ ( തക്ഷശിലയിലെ സമർത്ഥനായ ബ്രാഹ്മണ വിദ്യാർത്ഥി - പില്ക്കാലത്ത് ഗുരുദക്ഷിണയ്ക്കായി കൊലപാതകിയായി മാറി ) മാനസാന്തരം വരുത്തിയ ബുദ്ധനോടാണ് ഗുരുദേവന് സാദൃശ്യം . ഹിന്ദുമാതൃകയിൽ ആയിരുന്നെങ്കിൽ 'shoot at sight order' നല്കി അംഗുലീമാലനെ കൊന്ന് , കൊലയാളിയ്ക്ക് അവതാര പരിവേഷവും നല്കിയേനെ . കയൂക്കിന്റെയും ആയുധത്തിന്റെയും ബലമല്ല ഗുരുദേവന്റെ ബലം .
2 . Liberté, égalité, fraternité - സ്വാതന്ത്ര്യം, സമത്വം, സാഹോദര്യം എന്നിവ ഒരിക്കലും പരമ്പരാഗത ഹിന്ദുമതം പിന്തുടർന്നിട്ടില്ല . ഭരിയ്ക്കാനും ഭരിയ്ക്കപെടാനുമുള്ള വിഭാഗങ്ങൾ എന്നും ഹിന്ദുവിന് ഉണ്ടായിരുന്നു . ബ്രാഹ്മണനും , ക്ഷത്രിയനും , വൈശ്യനും , ശൂദ്രനും , ചണ്ടാളനും ആയി വിഭജിയ്ക്കപ്പെട്ട സമൂഹം . ശൂദ്രനോടും ചണ്ടാലനോടും ആർക്കും എന്തുമാവാം . ധർമം ക്ഷയിക്കുന്നത് ബ്രാഹ്മണനോ ക്ഷത്രിയനോ ഏതെങ്കിലും തരത്തിൽ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാവുംപോൾ . ഈ വർഗ വ്യത്യാസം നിലവിൽ ഉള്ളതിനാലാണ് ചേട്ടൻ പറഞ്ഞത് പോലെ 'ബ്രാഹ്മണരെ കൊല്ലേണ്ടി ' വരുന്നത് . പരശുരാമൻ കൊന്നത് മനുഷ്യരെയല്ല - ക്ഷത്രിയരെ . രാമൻ കൊന്നത് ബ്രാഹ്മണനെ - മനുഷ്യനായ രാവണനെ അല്ല . ഇനി വരാനിരിയ്ക്കുന്ന കല്കി വാളും പിടിച്ചേ വരൂ . അയാളെങ്കിലും വർഗ വ്യത്യാസം ഇല്ലാതെ മനുഷ്യനെ കൊന്ന് അങ്ങനെയെങ്കിലും സമത്വം ഹിന്ദുമതത്തിൽ കൊണ്ടുവരും എന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാം . ശൂദ്രനെയും അവർണനെയും കൊന്നതായി കഥകൾ ഇല്ലാത്തത് അവരുടെ മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾക്കു വില ഇല്ലാതിരുന്നതിനാലാണ് .
അതേ സമയം , വിദ്യ കൊണ്ട് സ്വതന്ത്രരാകാൻ ഉൽബൊധിപ്പിച , വർഗ വ്യത്യാസങ്ങളെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യാൻ മുന്നിട്ടിറങ്ങിയ , എല്ലാവരുമാത്മസഹോദരർ എന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചതാണ് ഗുരുവിന്റെ തത്വം . വിദ്യയാലുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും , ഒരു-ജാതിമതദൈവതിന്റെ സമത്വവും ഗുരുവിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടാണ്. മനുഷ്യരാശിയുടെ വേദനയിലും ദുഖത്തിലും കഷ്ടപ്പാടിലുമാണ് ഗുരുദേവൻ ധർമച്യുതി കണ്ടെത്തിയത് . ഏതെങ്കിലും ഒരു പ്രത്യേക വിഭാഗത്തിന്റെ ബുദ്ധിമുട്ടിൽ അല്ല . ഭാർഗവരാമൻ, ശ്രീരാമൻ, കൃഷ്ണൻ , താടക എന്നിവരൊക്കെ ഗുരുവിനു മുന്നിൽ ചെന്നാൽ അവരെയെല്ലാം മനുഷ്യരായെ ഗുരു കാണൂ . നവീനശാസ്ത്രത്തിനും കാലത്തിനും അനുസരിച്ച് വ്യവസ്ഥകളിൽ കാതലായ മാറ്റം വേണം എന്ന് ചിന്തിച്ച ഗുരു, മനുവിനെ രക്ഷിക്കാൻ ജനിച്ച മത്സ്യം , കടകോലിനു താങ്ങായ ആമ , ഇല്ലാത്ത കടലിൽ നിന്ന് ഭൂമിയെ പൊക്കിയെടുത്ത സൂകരം , തൂണ് പിളർന്നു വന്ന മനുഷ്യമൃഗം എന്നിവയെ എങ്ങനെ കണക്കാക്കി എന്നത് ചിന്തിയ്ക്കേണ്ട ഒന്നാണ് .
No comments:
Post a Comment